روز 422: فرصت ها برای کی به وجود می آیند

- این چند روز من عبارت بود از:

(۱) دویدن دنبال استاد داور پروپوزال و گرفتن امضا و سپردن پروپوزال به مسئول آموزشی که هیچ وقت پیدایش نمی کنیم

(۲) دویدن از معاونت دانشجویی به سازمان امور دانشجویی و از امور دانشجویی به نظام وظیفه و از نظام وظیفه به بانک و از بانک به نظام وظیفه برای گرفتن نامه ی خروج از کشور و پاسپورتی که اگر دو هفته ی دیگر کارش تمام نشود خبری از رفتن به مسابقات نخواهد بود.

(۳) دویدن دنبال یک قطعه ی کامپیوتری از پاساژ الف به پاساژ ب و از پاساژ ب  به پاساژ جیم و الی آخر

(۴)نشستن پای لپ تاپ برای کامل کردن تمرین هوش محاسباتی و نوشتن پروژه ی کنترل ربات و تمام کردن کد گریپ ربات و گرفتن bug هایش توی هوا، چون هنوز دست ربات ساخته نشده است،‌و دوباره فرستادن تمرین های نوشته شده به ایمیل استاد و شروع کردن تمرین یادگیری ماشین و فرستادن پروژه کنترل ربات و شروع کردن تمرین جدید هوش محاسباتی

(۵) دویدن از این موسسه به آن موسسه و پرسیدن هزینه ی تدریس خصوصی این یکی و مقایسه با تدریس نیمه خصوصی آن یکی و سپردن به این و آن برای گرفتن پروژه ی کاری

همان حرف همیشگی: «یک کم دندان روی جگر بگذاری تمام شده». این «یک کم» این دفعه می شود دو ماه. یعنی بعد از مسابقات،‌که هم ترم ۲ تمام شده هم مسابقات. و زمان شروع کردن پایان نامه شده. یعنی ببین وضعیت چقدر توی هم پیچیده که استارت پایان نامه برایم شده زمان نفس کشیدن! ... بیرون گرم هست. خیلی. اینجا کولر را روشن کرده ایم و صدای دیگری غیر از صدای موتور کولر نمی شنویم. الگوی صوتی تکراری با فرکانس پایین = خواب. من که مقاومت کردم. بقیه از میز و صندلی آویزان مانده اند و خرناسشان به هوا رفته. ربات یک گوشه ی اتاق سرش را انداخته پایین و منتظر یک جفت دست هست!

- یک تغییر بزرگ کرده ام. به شدت بزرگ. آنقدر بزرگ که جرات نمی کنم به دلیلش فکر کنم. چون اگر فکر کنم می دانم تغییر را پس خواهم زد و برخواهم گشت به یک هفته پیش. و نمی خواهم برگردم چون این تغییر را عجالتا دوست دارم. برایم آرامش به همراه دارد. همیشه متصور بودم برای خودم که این اتفاق بی افتد. اما وسط این بلبشو بازار اصلا فکرش را نمی کردم. من الان فکر می کنم یک خزنده ی آرامم

امضاء: خزنده ی گره خورده