روز ۴۴۳: تو بمان

خواهش می کنم تو یکی دیگر مثل چند ده نفر دیگر دود هوا  نشو! همین طور انرژیک باقی بمان، با تلاشی که این مدت اخیر می کنی تا پارسی صحبت کنی و نو و بدیع کلمه هایت را انتخاب کنی. همینطور پایبند به تمام آرزوهای چند ساله ات بمان. و همچنان از کیچ پرست های تازه به دوران رسیده متنفر باش. زیر عکس most prestigious and noble residence in Milan یک کپشن انقلابی بنویس و وقتی ایده هایم را می شنوی تا جای ممکن «الف» هایت را بکش که: «وااااااااااااااای بر من با ایده های شیطانیت»

من به همان اندازه که آینده ی خودم را روشن و معنادار می بینم، به گام های تو هم امیدوارم. عطش خالص زنده نگه داشتن جسد نیمه جان هویت هنر ایرانی ات را آنقدر باور دارم که یک لحظه تمام کینه های به دل گرفته ام از این خاک را فراموش می کنم و دلم هوای کاشان و کرمان و یزد و تبریز و شیراز را می کند! تو تغییر نکن. انجامشان بده تا دست آخر به همانجا برسی که ۴ سال قبل کنار تاکسی های میدان ونک حرفش را می زدی، وقتی که تازه تصمیم گرفته بودی بروی رشته ی معماری. همچنان مثل یکی از کارکترهای رمان های میلان کوندرا، یا رومن گاری باقی بمان. همانقدر بی شیله پیله و واقعی!

امضاء: خزنده ی چشم به انتظار