دلیل نمی شود حالا که یونایتدی هستم از کام بک سیتی خوشم نیاید. این gut داشتن را خوشم می آید. این نا امید نشدن را. دیشب بعد ۳-۳ دیگر رفتم خوابیدم. ولی صبح وقتی ۵-۳ را دیدم حسابی این دونت گیو آپ طوری فوتبال چسبید بهم.
البته ته تهش موناکو قرار هست صعود کند ها! ولی خب، بگذاریم این یک ذره را هم سیتیزن ها خوش باشند... یادم رفته بود قدیم ها چطوری از فوتبال لذت می بردم. چطوری حتی پای بازی تورینو و آتلانتا هم (اگر نشان میداد) می نشستم و کیف می کردم. امروز صبح یادم آمد.
امضاء: خزنده ی فراموشکار