تعارف 78: سرگذشت آقای زومر - پاتریک زوسکینت

" ... می شود به راحتی ادعا کرد که آن وقتها آقای زومر مشهورترین شخصیت در تمام ناحیه بود. در شعاع شصت و پنج کیلومتری دریاچه، مردی یا زنی یا کودکی - بله، حتی سگی- پیدا نمی شد که آقای زومر را نشناسد، چون آقای زومر مدام در حال حرکت بود. از کله ی سحر تا آخرهای شب، آقای زومر توی دشت و جنگل راه می رفت. روزی نبود که با راه رفتن آقای زومر سپری نشود. برف می آمد یا تگرگ، باد می آمد یا باران سیل آسا، آفتاب سوزان بود یا طوفان قریب الوقوع- آقای زومر راه می رفت."

  

نمی دانم چرا همه اش تصور می کنم که قلم آلمانی جماعت نمی تواند به طنز بکشد. در واقع بهتر است بگویم که "تصور می کردم". چون بعد از خواندن "سه نفر در برف" کستنر، و همین "سرگذشت آقای زومر" زوسکینت، فهمیدم که آلمانی ها خیلی هم خوب طنزپردازی می کنند! حکایت آقای زومر، مردی که فقط راه می رود، یک صد صفحه ای ساده و جمع جور است که به سبک داستان های کوتاه، نقطه ی اوجش را گذاشته برای یکی دو صفحه ی آخر.

+ من را یاد پیاده روی های 10-20 کیلومتری اخیرم انداخت! البته با این تفاوت که من از راه رفتن لذت می برم ولی زومر، به قول راوی داستان، انگار مجبور است راه برود و دارد از چیزی فرار می کند. قیافه اش که نشان نمی دهد از این کار لذت ببرد

+ نقاشی های کتاب هم دستپخت جناب ژان ژاک سامپه هست. به یاد "نیکولا کوچولو"

+ از ادبیات آلمان، نویسنده ی بد قلق سراغ دارید؟! تا الان که با هر کدامشان آشنا شدم، یکجور برای خودشان جذاب و توی دل برو بودند.

+ از قدیم گفته اند برای یک کتاب صد صفحه ای، تعارف 10 صفحه ای بنویسی شگون ندارد. برای همین دیگر ساکت می شوم... بخوانید. این کتاب را بخوانید. کتاب بخوانید