تعارف 86: کنسرتوی شماره یک - یوهان برامس

وقتی از "جرات" در موسیقی صحبت می کنم، از چه صحبت می کنم؟! یک موردش قطعا برامس هست... برامس یک جورهایی در دوره ی خودش شوپن آثار سمفونیک به حساب می آید به نظر من. امواج غیر قابل پیش بینی نت ها (که اصلا هم آزار دهنده نیست) لحظه ای قطع نمی شود. در لحظه ای که سکوت می خواهد جایش را در گوش پیدا کند، شلیک استرینگ ها آن را به هم می زند، و لحظه ای که شنونده دارد زیر بار سنگین نت له می شود، لطافت پیانو آرامش را دوباره به کار اضافه می کند. برامس از این نظر چیزی از بتهوون کم ندارد!

Concerto no.1-1