روز 340: پاییز عصا بدست

پاییز که فرا می رسد، قامت خمیده ی یک پیرمرد با عصای آبنوسی رنگ و حلقه ی فلزی دسته اش جلوی چشمم به تصویر کشیده می شود. یک کلاه شاپو هم به سر دارد. قیافه اش را نمی دانم، چون همیشه از پشت می بینمش. دارد آرام آرام قدم برمیدارد از خیابانی تقریبا شبیه به خیابان ولیعصر می رود بالا. خیابانش البته بیشتر پوشیده از برگ های رنگارنگ پاییزی است، هوا سرد تر است، چند دقیقه ایست باران بند آمده، هوا ولی همچنان ابریست.

قدمش را هیچ چیز نه کند می کند نه تند. موتوری های دیوانه ی پیاده رو هم با احتیاط ترمز می گیرند تا به او نخورند. پیرمرد به سنگفرش پیاده رو نگاه می کند. از اینجا که من می بینم، هیچ غمی ندارد. شاید اگر می توانستم صورتش را ببینم، یک لبخند خالص می دیدم. لبخندی نشات گرفته از آرامش. پیرمرد حتی عاشق زندگی اش است و همچنان امیدوار... اما خب پیرمرد است دیگر! پاییز های من شبیه قدم های آهسته و پر از آرامش همان پیرمرد عصا به دست و کلاه به سر است.

این بود توصیف پاییز من! همان فصلی که تابستان را آرام پس می زند و با بوی خنک و نیمچه تلخ درخت کاج فرا می رسد. همان فصلی که آدم ها تویش آرام ترند، دوست داشتنی ترند، ساکت ترند، خوشتیپ تر و خوش لباس ترند. همان فصلی که همه بیدارند. راه می روند، می دوند، چتر باز می کنند، چکمه را روی پادری خشک می کنند. پاییز همان زمانیست که گرمای "خانه" را بیشتر حس می کنیم. و نسکافه و چایی هایمان خوشمزه تر می شود. همان فصلی که سوئیشترمان را همیشه محل کار یا دانشگاه جا می گذاریم! چون هنوز خماری تابستان از سرمان نپریده. پاییز درست است که مقدمه ی زمستان سپید پوش است. اما خودش برای خودش مقام و منزلتی دارد! به هر حال هر چه باشد و نباشد، خزندگان همگی توی همین فصل به دنیا می آیند. این چیز کمی است؟!

---

پ.ن. خزنده ها به دنیا نمی آیند در واقع. یعنی نطفه شان نمی بندد تا بخواهند رشد کنند و بزرگ بشوند و ... خزنده ها یکهو روی شاخه ی درخت ظاهر می شوند (مطابق شکل). مثلا خزنده ی توی شکل که می بینید چهار دقیقه است که به دنیا آمده. خلاصه اینکه ما خزنده ها دوران کودکی نداریم. همینجوری از همان اولش جوان هستیم. بعد پیر می شویم می میریم.
پ.ن.2. دانلود کنید

امضاء: خزنده ی پاییزی