روز ۴۹۹: هپی فمیلی دی

امروز، روز سوم سکونت من و ماه بانو در خانه های پدری مان بود. یک حساب سر انگشتی روی تقویم به ما می گوید که دو هفته بیشتر به سفر باقی نمانده، و با تنظیم و بهینه سازی ساعات زندگی سعی داریم به تمام اهداف در دسترس من جمله خداحافظی با دوستان و خانواده و غیره برسیم!

دو شب است که خوره ی پازل با خواهر کوچیکه افتاده به جانم. پازل ۱۵۰۰ تکه، هدیه ی ماه بانو، تصویر یک کلبه ی رویایی محصور بین درختان جنگل،‌ و در نزدیکی آن یک چاه آب است. شاید بیشتر از ۵۰ درصد پازل رنگ سبز اعصاب خرد کن برگ درخت ها باشد، امشب دیگر از هرچه رنگ سبز هست داشت حالم به هم می خورد... ولی پازل حل کردن کیف می دهد. حل مساله در کل اعتیاد آور است. سودوکو را که بگیری دستت، شاید زمان را از همان دست بدهی برود. بعد از یک مدت که مشغول بازی و پازل و مساله حل کردن و برنامه نویسی و پیدا کردن الگوریتم و غیره بشوی، مثل من به خودت می آیی می بینی حتی ۱ ثانیه هم نمی توانی بدون پازل بیکار بنشینی، حالا چه می خواهد یک پروژه ی جدید باشد، چه یک بازی فکری توی گوشی موبایل.

دیشب هم به مناسبت فیلم جوکر که اکتبر اکران می شود و احتمالا اولین فیلم هالیوودی خواهد بود که درست و حسابی در یک سینما می بینم، با هم نشستیم پای دارک نایت... خیلی دوست داشتم خواهر کوچیکه را سریع تر از این حرفا به اینطور هیجانات دعوت کنم، یک جشن هالووین، سینما خارج از کشور، هر چیزی که آدم دلش می خواهد تا به ۳۰ سال نرسیده تجربه اش کند.

مرض لینکدین هم گرفته ام... می روم آرتیکل های ملت را می جوم. از BIو مدیریت گرفته تا ژنتیک و پزشکی و مهندسی و هوش و فلسفه ی عدالت. اگر یاد گرفتن یک شغل بود، من تا الان مولتی میلیاردر شده بودم

لینک تلگرام: https://t.me/limbolurker

امضاء: خزنده ی پراکنده