روز 247: مهاجران مجازی

از آنجایی که این تصمیم پر است از خشم و عصبانیت و نفرت، صرفا انجامش می دهم و بدون توضیح از کنارش می گذرم. من فقط یک نوشتن را برای تعادل روحی ام دارم، و آن را هم یک ماهی می شود که "بلاگفا" از من گرفته است! از یک ماه قبل هم اتفاقات زیادی افتاد که می خواستم هر کدامشان را با هزار آب و تاب تعریف کنم. مثل نمایشگاه کتاب، رتبه های کنکور ارشد، انتخاب رشته، زندگی ای که همینطوری می رود و می رود و ما هم انگار چندان تاثیری نمی توانیم رویش داشته باشیم! به هر حال... با قلبی پر از حرص و آرزوی بدترین ها برای باعث و بانی این آشفتگی وبلاگی، آمدم اینجا بارم را بگذارم زمین و چند کلمه ای نفس بکشم. خدا را چه دیدی، شاید دیگر در بلاگفا را تخته کردم و همین جا ادامه اش دادم...

این هم یک نوع از رها کردن همه چیز و مهاجرت است دیگر. فقط یک نسخه ی ضعیف شده اش. احتمالا قرار است یکی دو سال دیگر همین بلا سر زندگی ام بیاید و من بروم جای دیگری کلمه روی کلمه تلنبار کنم.

وقت برای نوشتن احتمالا زیاد است... آه... حس خوبی بود! خیلی وقت بود ننوشته بودم

امضاء: خزنده ی مهاجر