شوخی زمانه شامل حامل جناب چارلز آیوز هم شده است. همان اتفاق حرص در بیاور "بی توجهی مردم معاصر به یک اثر هنری". در هر صورت، ما مدرس و منتقد موسیقی نیستیم که بیشتر از این از آیوز حرف بزنیم. ما فقط فایل های موسیقی را که بقیه به ما داده اند باز می کنیم، و هر وقت از یک کدامش خوشمان بیاید آنقدر گوشش می دهیم که آن نقطه از هارد کامپیوتر سابیده بشود.
نمونه اش دو بخش اول سمفونی شماره ی یک اثر همین بنده خدای فوق الذکر. ما همان آیندگانیم که قدر گذشتگان را بیشتر از مردم هم عصرش می دانیم!
Symphony no.1-2