روز 263: اشتغال زایی بین المللی

یکی از آیکون های فرهنگی منحصر به فرد ایرانی ها، بازی اسم و فامیل است. 33 تا حرف که بیشتر نداریم. آیتم ها هم اسم است و فامیل و گل و رنگ و ... نهایتش یک فیلم و کارتون هم اضافه کنیم. چندبار باید بازی کرد تا تکراری بشود؟ من یادم است هر دفعه در دور همی ها یا سرنخ بازی می کردیم یا اسم و فامیل. هر دفعه هم مثل فینال برزیل فرانسه ی 98 پر هیجان. امشب حالا با یک تغییر اساسی در ذات بازی، اسم فامیل انگلیسی بازی کردیم و بدبختی ها دوباره شروع شد که آقا جان، dolme را نمی توان به عنوان غذا نوشت... از آنجایی هم که در جنگل اگر نخوری، خورده می شوی، من هم پی ِ این ماجرا را گرفتم:

بقیه: شغل (از C)

من: cheer leader

- چیر لیدر که شغل نیست. خطش بزن

- پس چیه؟ والیبال مگه نگاه نمی کنید اونا کی ان اون پشت می رقصن؟ برای رضای خدا میان می رقصن؟ پول می گیرن دیگه...

- شغل (از K)

- knife juggler

- ای بابااا... گیری کردیم با شغل تو ها

من هم با اعتماد به نفس دوباره استدلالم را رو می کنم: اینا که توی سیرک ژانگولر می رن پس برای رضای خدا میان؟

- اونا اسمشون "دلقک"ه...

- ئه... از C می تونستم بنویسم clown

این هم بخیر می گذرد

- شغل (از N)

- nut cracker

- مرض! این یکی دیگه نمی شه

- آقاجان مگه اون عروسکه اسمش فندق شکن نبود؟ فندق می شکست دیگه شغلش همین بود.

این آخری البته رای اعتماد نگرفت و مجبور شدم پاکش کنم. اما فکر می کنم باید بخاطر تلاشم برای اشتغال زایی، احترام بیشتری به ایده هایم می گذاشتند. حالا من که از حقم گذشتم ولی فردا پس فردا شغل فندق شکن هم باب می شود و همه به یاد من آه می کشند که "خزنده راست می گفت". خودشان را نمی گویند که رنگ می نویسند night blue. متوسل به ویکیپدیا شدم تا ثابت کنم آبی نفتی می شود navy blue نه night blue. فکر می کنم اوباما پای اسم و فامیل امشب ما می نشست، اعلام جنگ می کرد

امضاء: خزنده ی کارآفرین