روز 268: نجات کره ی زمین با چسب چوب، آرد ذرت و روغن زیتون

من که می گویم خواهر کوچکم یک بیش فعالی نهفته در تمام وجودش دارد. هر چقدر هم هشدار می دهم گوش نمی کنند. این حالایش مردانگی می کند تمرکزش را سر درس حفظ می کند و توی خانه در و دیوار را سرمان آوار نمی کند. ولی بعید نیست یکی دو سال دیگر همین ماجرا باشد. فقط دو تا کار می تواند این موجود را سر جایش بنشاند (البته منهای تبلت که فعلا از دستش گرفته ایم): کتاب داستان و کاردستی. رمان و داستان از هر مدلش که بگویی، کاردستی هم از بافتنی ها و دوختنی ها و پختنی ها بگیر تا رنگ کردنی ها و چسباندنی ها و الخ

حالا هم تازگی ها دستور ساختن یک نوع خمیر را یاد گرفته چند کیلویی خمیر درست کرده. من که نمی دانم چسب چوب و روغن زیتون چجوری تبدیل شده به این خمیری که من می بینم. ولی به هر حال شده است دیگه به من چه. اولش یک هشت پای فانتزی درست کرد و رنگش کرد و غر زدن هایش دوباره شروع شد که: "چی درست کنم" من هم گفتم ماهی و عروس دریایی و کوسه درست کن برای خودت یک آکواریوم خمیری بساز. اون هم بالا و پایین پرید و هزار تا اسم حیوان دیگر هم بلغور کرد که می سازدشان ولی دوباره به هیولای بشر، "شک"، رسید و گفت: چیز بهتر به ذهنت نمی رسه؟ من هم گفتم بیا روی این صندلی روبروی قفسه ی کتاب هایم وایسا به کتاب هایم نگاه کن، یک کدامش به درد این کار می خورد...

- کدوم... رمانه یا کتاب درسی؟

- درسی

- دینامیک ماشین؟

- نچ... کلفته خیلی

- طراحی اجزاء؟

- باز تو رگباری جواب دادی؟ یکم توی سکوت به کتابا نگاه کن فکر کن. الکی جواب نده.

یک کمی به کتابا خیره می شود و من هم می دانم اصلا فکر نمی کند. فقط می خواهد من دوباره بهش گیر ندهم... آخر سر خودم می گویم

- نجوم دینامیکی... سیاره ها رو می تونی بسازی. هر هشت تاشو. بعلاوه ی خورشید و ماه

- ئه.... راست می گی!!

- می تونی جا سوئیچیشون کنی.

- آرههه...! می تونم بفروشم؟

- می تونی. دونه ای دو هزار تومن. هزار تومنش مال خودت. هزار تومنش رو بریز به حساب سازمان محیط زیست. واسه ی کره ی زمین

- آره... پونصد تومنش رو می ریزم.

اخم می کنم: نه هزار تومن. منم همراه هر هزار تومن تو، هزار تومن می ریزم

- ئه آرههه...

به هر حال خانه ی اول خزندگان طبیعت هست و باید هم تعصب داشته باشند رویش. بچه را هم تربیت می کنیم، یک تیر و دو نشان! حالا هم نشسته ام دارم بخاطر همین تعصب به زور مرز قاره ها را روی یک کره ی خمیری در می آورم و هی دماغ قاره ی آفریقا فرو می رود توی قطب جنوب. خواهرم هم نشسته چاله چوله های ماه را با موچین روی خمیر خط می اندازد. الان هم باید در اینترنت چک کنم ببینم چیزی به اسم حساب بانکی سازمان محیط زیست برای کمک مالی وجود دارد یا نه

---

پ.ن. شما هم اگر کاری بلدید برای محیط زیست، بچه های محک یا هر کجای دیگری که فکر می کنید درست است انجام بدهید. کمک های این نوعی و انسان دوستانه یکی از شیرین ترین کارهایی است که می شود انجام داد. حداقل حداقلش این است که حس خوبش تا لحظه ی آخر عمرتان با شما باقی خواهد ماند. کمکتان هم حتما تغییری به اندازه ی خودش ایجاد خواهد کرد. حتی اگر هزار تومن به ازای یک جا سوئیچی نیم وجبی کره ی زمین باشد.

امضاء: خزنده ی آلتروئیست