تعارف 82: خانه- تونی موریسون

"جنگ ترسناکه، آره. اما زنده ست. دستورها، نبض تند شدن ها، پوشوندن جنازه ها، کشتن بدیهیه، اصلا احتیاجی نیست خیلی عمیق بهش فک کنید. انتظار اما سخت ترین قسمتشه. ساعت ها و ساعت ها می گذره و تو هنوز داری یه کاری می کنی تا از اون روزهای سرد و یکنواخت بگذری..."


 

جنگ را تجربه نکرده ام، کشته شدن انسان را، ولی کشته شدن انسانیت را چرا. و حالا با کتاب "خانه" ی موریسون درک می کنم که جنگ همان آشفتگی بیهوده ی زندگی و دست و پا زدن شرافت در زندگی روزمره است، یا بهتر بگویم، مرگ شرافت و انسانیت، چیزی از جنگ کم ندارد.
فرانک از جنگ بازگشته، جایی که دو تا از رفقایش را از دست می دهد، با کوله باری از خاطرات به خانه بر می گردد. لیلی را از دست داده، و دوران روزهای محکم و روشن در کنار خواهرش "سی" را هم همینطور. حالا سر هر کدامشان بلاها آمده، زندگی هر کس تغییری کرده. فرانک با خاطرات جنگ، و با خاطرات پیش از جنگ باز می گردد تا بتواند خانه را یک بار دیگر تجربه کند.

آثار هنری ای هستند مانند همین "خانه" یا فیلم "in bruge" که من همیشه مثالش را می زنم، که آخرش نمی دانی هدف فیلم یا کتاب چه بوده، و نویسنده چه در سر داشته. ولی حس خوبی بهت دست می دهد! احساس می کنی بینش جدیدی پیدا کرده ای، و حالا بهتر می فهمی. اگر ازت بپرسند: راجع به چی بود؟ شاید باید یک جواب بی ربط برای خودت دست و پا کنی و تحویلش بدهی. چون واقعا نمی دانی راجع به چی بود... مثل خود زندگی. می گذرد و main title خاصی ندارد. ولی سرشار از معنا و مفهوم است. من اینها را خیلی دوست دارم. احساس می کنم واژه ها از ته قلب نویسنده برآمده، بدون هیچ افاده ای، بدون هیچ دروغی که بخاطر جذابیت داستان سر ِ هم بشود.  این "خانه" را هم به همین سنت، از کتاب های دیگر  دوست تر می دارم!