روز 304: میراث داوینچی

البته طبق معمول، نمونه ی هلی کوپتر هم با سالیان سال قبل بر می گردد، جایی که چینی ها یک اسباب بازی به شکل هلی کوپتر امروزی می ساختند. ولی شروع عصر هلی کوپتر با طرح های غیر قابل عملیاتی داوینچی، و تلاش های لومونوسف رقم خورد. گذشت و گذشت و گذشت... تا برسد به امروز، جایی که کوادروتور ها (به طور کلی مالتی روتور ها) یکی از جذاب ترین و کاربردی ترین UAV ها شناخته می شوند.

حالا ماجرای این کوادروتور چیست؟ امروز بعد سلام علیکی که با آن آقای دانشجوی آزمایشگاه رباتیک داشتم، ده دقیقه ای به من در مورد سنگینی کار و حساسیت بالایش توضیح داد. گفت که بیشتر پروژه ها به مرحله ی ساخت می رسد، و برایش بودجه در نظر گرفته شده، و دد لاین ها واقعی و بسیار هم مهم هستند، و اینکه خود درسهای ارشد هم سنگین است و هر دوتا را باید به بهترین شکل جلو ببرم. البته پروژه هایی که بودجه در اختیار دارد، برای دانشجوهایش هم می تواند ارزش مالی داشته باشد، و اگر هم به تیم های مسابقه شرکت کنم و سهم زیادی در پیش بردن برنامه ها داشته باشم، همراه با تیم ها اعزام می شوم به مسابقه، مثلا مثل خودش که چند ماه دیگر می خواهد برود آلمان برای مسابقات رباتیک. این را هم گفت که باید حضور فیزیکی اینجا داشته باشم، حداقل سه روز در هفته... تمام غر هایش را زد و هشدار هایش را داد و بعد چند ثانیه سکوت گفت:"نظرت؟"

خب من هم نمی خواستم ذوق و شوقم را نشان بدهم. چون احساس می کنم همه ی این حرفها را زد تا من را یک کمی بترساند، یا حداقل فکر می کنم انتظار نداشت که من لبخند تحویلش بدهم. من هم برای اینکه نه خوشحالی ام را نشان بدهم، نه کاری کنم که فکر کند ترس برم داشته، آرام و جدی گفتم:" من این دو ماه رو برای شروع ارشد کنار گذاشتم. هر مقدار وقت نیاز باشه براش می ذارم، و به رشته م هم کاملا علاقه دارم." بعدش به من گفت که پروژه ی دم دستشان، پروژه ی UAV ها است و مشخصا کوادروتور. همانی که عکسش را این پایین می بینید. بعد هم مرا پاس داد به نفر پشت سری اش، تا برایم برنامه بریزد. او پسر آرام تر و ریلکس تری بود. اول همه ی درس های پاس شده ام را پرسید، و بعد شروع کرد واحد های ارشد را لیست کردن، چند دقیقه ای بهشان نگاه کرد و گفت باید یکی از درسها را زودتر از حد موعد خودم بخوانم. چون تا بخواهم برای شروع دانشگاه صبر کنم، وقت از دستم می رود. پی دی اف کتاب را فرستاد، چند تا مقاله هم فرستاد و گفت رویشان کار کنم. حالا باید نیوتون و نایکوئیست درونم را یکجا بیدار کنم، تا نیوتون برود سراغ تحلیل دینامیکی و نایکوئیست هم برسد به امور کنترلی. تا هفته ی بعد باید قدم اول برای شبیه سازی در متلب را برداشته باشم...

فکر می کنم بالاخره شروع شد. اگر قبولی در همین پلی تکنیک را 100٪ حساب کنم، ماجرا از این قرار خواهد بود که از همین هفته، سه روز در هفته را در آزمایشگاه مشغول باشم تا ابتدای مهر و ثبت نام. بعد برسم به پاس کردن درس ها و ادامه ی همین پروژه. تا آخر زمستان هم امور پذیرش دکتری را شروع کنم. درست است که هنوز خیلی زمینه های مورد علاقه ی دیگر هم وجود دارند که من برای پروژه می توانم انتخابشان کنم، اما این پروژه برای شروع خوب است، چند نفر دیگر به طور موازی دارند رویش کار می کنند، وظیفه ی من زیاد سنگین نیست، بعد چند ماه احتمالا تمام می شود، و من هم یک چیزی یاد می گیرم. شاید هم از تویش مقاله در بیاید و اسم من برود داخل مقاله... وقتی وسط ماه رمضان بودیم و من عین گونی برنچ افتاده بودم یک گوشه و انتظار تمام شدن تعطیلی دانشگاه را می کشیدم، هیچ وقت فکر نمی کردم تا آخر ماه دوام بیاورم! حالا همه چیز بهتر شده. تا وقتی سرم گرم باشد هیچ مشکلی وجود ندارد. وگرنه به سبک هولمز ممکن است بروم سراغ گزینه های بعدی!

امضاء: خزنده ی پرنده