روز 310: ریپلی چگونه زندگی شما را تغییر خواهد داد؟

به لطف هارد 2 ترابایتی دوستم که تا خرخره اش را فیلم کرده، این یکی دو هفته با پرده ی نقره ای آشتی کردم. فاز اول، مرور فیلم های مورد علاقه بعد از سالیان سال بود. بعد از مدتها ادیسه فضایی را دوباره دیدم و مثل دفعه ی اول لذت بردم، کنستانتین را یک نگاهکی انداختم... بعدش هم شروع کردم به دیدن فیلم هایی که همیشه اسمشان را می شنیدم ولی فرصت نمی شد ببینمشان. یکی شان مثلا alien ریدلی اسکات بود.

هالیوود بخاطر پیشرفت صنعت جلوه های گرافیکی و تصویری، نفرین شده. تازگی ها انقدر فیلم های sci-fi را چشم نواز می سازند که دیگر مهم نیست داستانی هم پشتش دنبال بشود یا نه. ولی قدیم تر ها، مثلا دهه ی هفتاد و هشتاد (سالهای ساخت ادیسه فضایی و بیگانه) کارگردان هنوز دغدغه ی نشخوار تمام توهمات موجودات فضایی، ربات ها، ماشین های پرنده، اعماق اقیانوس و سیارات کشف نشده را دنبال می کرد و تا می توانست، نو و جدید خلق می کرد. من که از همین alien خیلی بیشتر از تمام فیلم های Sci-fi دو هزار به بعد خوشم آمد. البته به استثنای قسمت اول men in black که از لحظا هیجان علمی چیزی از alien کم ندارد.

اگر alien را دیده باشید، با یک ماشین به اسم loader آشنا هستید. یک لیفت تراک پوشیدنی که آدمها می روند داخلش و تبدیل می شوند به یک آدم آهنی گنده. همانی که سرکار خانم ریپلی، آخرش ملکه ی بیگانگان را با آن ناک اوت می کند.

این ماشین، به اصطلاح یک shadow robot است. ماشینی که حرکات بدن مرجع را با دقت و سرعت خوبی دنبال می کند. نمونه ی معروف واقعی اش "دکسترس هند" است. محصولات زیادی در دنیای تکنولوژی فیلم های sci-fi معرفی شده که هنوز نمونه اش را نداریم، مثل ماشین های پرنده که کلا به عنوان نماد آینده ای پیشرفته شناخته می شوند، خانه های هوشمند که می شورد و می سابد و مرتب می کند و می پزد، یا اسکیت های هاوربرد ... و از آنجایی که همیشه به تحقق رویاهای دیوانه وار نویسندگان علمی تخیلی اعتقاد داشته ام، شاید بروم و یکی دوتا از آنها را دنبال کنم! چشمم بدجوری این loader را گرفته

امضاء: خزنده ی نوآور