روز 343: جمعه هم دل دارد

- بیدار شو بابا!!! مگه نگفتی صبح می خوای بری مانیتور رو ببری تعمیر؟

-..ممم...؟؟؟

- دیشب کی خوابیدی؟

- ...ممم...!!!

یک ربع بعد، کوه 1000 کیلویی خستگی ام را به زور از لای لحاف و رختخواب می کشم بیرون و با چشم نیمه بسته می آیم بیرون. دست و صورتم را می شویم، املت پدر جان را نوش جان می کنم، چایی را می روم بالا و از خانه می زنم بیرون. مانیتور را قرار است برسانم دست یکی از همین تعمیر کننده های کامپیوتر کنار دانشگاه. خلاصه تحویلش می دهم و می آیم کنار در شمالی دانشگاه پارک می کنم ماشین را و می آیم داخل. بعد ده ثانیه دوباره بر می گردم بیرون بروم نسکافه ام را بخرم و حراست دانشگاه هم بهم شک می کند و وقتی دوباره برمی گردم داخل کارت نشانش می دهم... راهروی طبقه ی -1 به این شکل است:

ساکت، خلوت، تاریک، آرام! می آیم سمت آزمایشگاه، انگشتم را نگه می دارم جلوی همان دستگاه access control که هنوز اسمش دقیقش را هیچکداممان نمی دانیم و هر کی یک چیز بهش می گوید. انگشتانه، انگشتی، اثر انگشت... صدای "تق" در بلند می شود و توی هفت طبقه ساختمان می پیچد. در را باز می کنم، می روم داخل و در را می بندم.

یکی از همکاران اینجا شدیدا گرمایی است. برای همین چیلر را همیشه تا آخرین درجه روشن می گذارد. من آخر سر یک آنفولانزای حسابی می گیرم تا سرمای زمستان برسد. حالا آن یکی همکار ها که چند سال است اینجا هستند می گویند که زمستان هم بدبختی دارند با خاموش کردن بخاری. مثل اینکه ما قرار است اینجا یخ بزنیم... خلاصه. الان که ایشان تشریف ندارند دمای هوا کاملا متعادل است. ترجیحا فعلا چراغ آزمایشگاه را هم روشن نکرده ام. همه چیز آماده است برای یک روز کاری خوب دیگر!

چی شده؟ چرا اینطوری نگاه می کنی؟ مگر جمعه دل ندارد؟ مگر جمعه نمی شود کار کرد؟ خب من هم تعطیلی های خودم را دارم. پیش خانواده و دوست هم زیاد می مانم. ولی جمعه را برای کار هیچ وقت از دست نمی دهم. آخر جمعه ها ساعت هایش برای کار کردن کش می آید. یعنی همین الان که من در خدمت شما هستم، به اندازه ی پنج ساعت کارهایم را جلو بردم، آن هم از ساعت هشت و نیم تا 11. مخصوصا اینکه دیشب این جناب همکار (نه آن گرماییه! این یکی که مثل من شاکی هست از دست سرما) به من زنگ زد

- کجایی پسر جان؟ چرا گوشیت خاموشه؟

- شرمنده خونه ی دوستم بودم، شارژرو نبرده بودم با خودم خاموش شد.

- زنگ زدم بگم...

و خبر درست شدن یکی از کارها را به من داد، و گفت که برای شنبه که جلسه گذاشته اند باید آماده باشم. خب من هم لپ تاپ و تمام زندگی ام را می گذارم اینجا، برای همین هم بود که آمدم تا به کارهایم برسم. خلاصه که از جمعه استفاده کنید. اصلا روز تعطیلتان را اگر می توانید بگذارید دوشنبه. دوشنبه خیلی مزخرف است. آدم تا می خواهد کارش را شروع کند ساعت می شود 7 بعد از ظهر. عوضش جمعه کار کنید. باشد که رستگار شویم من جمله. می دانید... می گویند تمام ایده های دست اول، صبح می بارد به سر آدم ها. و هر کسی زودتر بیدار بشود، می تواند ایده ی بیشتری از دست این و آن بقاپد. من می گویم این جمله تحریف شده. اصلش این بوده:" همه ی ایده های دست اول، جمعه ها می بارد به سر آدم ها..."

امضاء: خزنده ی آدینه