روز 346: نکاتی چند برای "نان اینجینیر" هایی که می خواهند راجع به "اینجینیرینگ" نظر بدهند

نظر دادن راجع به تخصص افراد، آنهم وقتی یک سانتی متر زیر دماغ یکی از همان متخصص ها نشسته ایم، تخصص ما ایرانی ها هست و بس! به پزشک های عمومی پیشنهاد می دهیم که جای آمپول قرص بدهند، به تعمیرگاه ها می گوییم نمی خواهد فیلتر هوای موتور را هر دفعه عوض کند، به تعمیرکار تلویزیون می گوییم مشکل از برد کنترلش هست (مطمئنیم!)، به لوله کش هم می گوییم همان لوله های چدن آزبست کار بگذارد و بیخیال پلی اتیلنی بشود.

امروز دیالوگی با یک غیر مهندس در باره ی یک پروژه ی مهندسی داشتیم که شنیدنش دود از کله ی هر مهندسی بلند می کند! قطعا صبر ِ من و دوستان من در این لحظه به بوته ی آزمایش سپرده شد و همین که طرف مقابل را با پایه ی صندلی نزدم شرحه شرحه کنم معلوم می شود که سربلند از این آزمایش الهی بیرون آمدم. بر اساس همین دیالوگ، لازم دیدم نکاتی چند در مورد مهندسی (مشخصا مکانیک و مشخص ترا رباتیک و مکاترونیک) اعلام بدارم تا یک وقت در صحبت با یک مهندس، جانتان به خطر نیافتد. بالاخره مهندس بی اعصاب هم پیدا می شود این دوره زمانه، همه مثل من از نوادگان ایوب نیستند که:

1- کار شما به عنوان یک مشتری این است که صورت مساله و بودجه ی در دسترستان را به تیم مهندسی اطلاع بدهید و دیگر ساکت بشوید. پیدا کردن بهترین راه حل برای صورت مساله یک پروسه ی دقیق و زمان بر است و قطعا از عهده ی شما بر نمی آید،  اگر بر می آید بگویید که خودم به شخصه بروم در ِ تمام دانشکده های فنی مهندسی ایران و جهان را گل بگیرم. پس سعی نکنید با نظر های مضحک آبروی خودتان را ببرید!

2- در روند ساخت یک دستگاه، طرح ساده تر الزاما به معنای قیمت تمام شده ی کمتر نیست. چه بسا اصلا رابطه ی معکوس هم داشته باشد. پس سعی نکنید با قیچی کردن متعلقات یک پروژه، قیمت را پایین تر بیاورید. همچنین مطمئن باشید تیم مهندسی سر راست ترین روشی که به نتیجه می رسد را انتخاب کرده. مطمئنا اگر راه ساده تری وجود داشت، اعضای تیم اولین افرادی بودند که از آن استقبال می کردند.

3- ایده های ناگهانی مغز نخبه ی شما در زمینه ی مهندسی نهایتا در ساخت اسباب بازی یا تعمیر کولر کمکتان بکند. برای ساخت یک سیستم کنترلی، یا یک دستگاه هیدرولیکی پنوماتیکی، یا طراحی یک برد الکترونیکی یا بالا بردن یک ساختمان 20 طبقه، باید به اندازه ی حداقل شش هفت سال مطالعات منسجم داشته باشید که بتوانید ایده های حساب شده و کارآمد از خودتان ترشح کنید. فکر نکنید می توانید برای طراحی یک سیستم هیدرولیکی ایده ای بهتر از ایده ی مهندسی بدهید که 24 ساعت شبانه روز 10 سال اخیر زندگی اش را با شیر سلنوئید و سیلندر پیستون های هیدرولیکی سپری کرده است.

4- n میلیون تومان هزینه ی نیروی انسانی برای انجام پروژه ای که سخت افزارش n میلیون خرج بر می دارد اصلا چیز زیادی نیست. حتی اگر توی یک هفته یا حتی توی یک روز انجام شده باشد. تیم مهندسی دارد نان تجربه ای را می خورد که با 10 بار زمین خوردن در تجربه های قبلی بدست آورده.

5- شما زمانی به مهندس نیاز پیدا خواهید کرد که بدانید مساله ی شما فقط به دست یک مهندس حل می شود. اگر می خواهید با زرنگی تمام در قالب جلسه ی توجیهی، راه حل را از زیر زبانش بکشید و خودتان بروید بسازیدش، بدانید که او دارد توی دلش بدجوری به شما می خندد! چون می داند اگر نقشه ی فول جزئیات طراحی را هم با توضیحات اضافه جلوی رویتان بگذارد، نمی توانید قدمی از قدم بردارید. قدرت مهندسی نصفش در اطلاعات است و نصف دیگرش در مهارت پیاده سازی

6- مهندس، راه حل شما برای فرار کردن از قیمت بالای یک کالا نیست. وقتی یک شرکت با سابقه دارد یک محصول تولید انبوه را با قیمت n تومن به شما می فروشد، یک تیم چند نفره ی مهندسی همان محصول را با قیمت 3n تومن برایتان تهیه خواهد کرد. این حلقه ی اتوماتیک حمایت از تولید را هرگز نمی توانید بشکنید.

بهتر نیست هر کسی کاری که بلد است را بکند و تز های تخیلی در مورد کار دیگران ندهد؟ اینجوری شاید آمار قتل هم پایین بیاید.

امضاء: خزنده ی مهندس