روز 365: در میان سیارک ها

1- والا به خدا ما هم زمانی gamer بودیم ها! کسی یادش نمی آید که من مغزم را سر neverhood گوجه کردم. یا سر رزیدنت اویل کم مانده بود کارم به تیمارستان بکشد. یا Tomb rider را یک شبه تمام می کردم، winning eleven فصل 8 ام مستر لیگ هم پشت سر می گذاشتم و ... یادم رفته بود چه موهبتی است این بازی کامپیوتری! وقتی که حوصله ی کتاب نداری، یک چیزی درونت می لولد و نمی گذارد با هیچ کس در موردش حرف بزنی، سریالت بالاخره تمام می شود، روز تفریحت هست و بهتر است برای 10 ساعت هم که شده دست به کتاب و نرم افزار نبری، کسی هم نیست که بخواهی بروی بیرون یک عقده ای سرش خالی کنی با وراجی ها و هزاران نبود ِ دیگر که نهایتا فقط یک آپشن برایت باقی می گذارد... امروز بعد از مدت ها یک بازی Strata را گرفتم و تمامش کردم. یک بازی In between هم گرفتم که مزخرف به تمام معنا بود. یک بازی هم Odd planet بود که ورژن جدید تر ِ همان Limbo بود. حالا اینها حالی بودند که به مغزم دادم یکم. فردا شاید بگردم لای دی وی دی ها کال آفی مکس پینی چیزی پیدا کنم یک آدرنالینی هم در بدن ترشح کنم.

2- آنوقت خیلی جالب است که یک عده بخاطر "دخالت نکردن" در امورشان از دست من شاکی اند! دیشب این رفیق ِ ما سر بحث سلبریتی ها برگشت گفت اینها تمام تلاششان را می کنند زندگی شخصی شان را رسانه ای کنند...! و من هم خنده ام گرفت. بعد فهمیدم چندان خنده هم ندارد چون واقعا این قضیه استثنا نیست و الان خیلی بین همین آدم های عادی هم مد شده. از عکس های شخصی اینستا بگیر تا این داب اسمش کوفتی و خود زنی های اطلاع رسانی در شبکه های اجتماعی و الی آخر. همین می شود که یک عده از اینکه کله ام توی زندگی شان نمی چرخد، به جرم "بی توجهی" از دست من شاکی اند. خدا عقل بدهد. بگذریم!

3- 365 روز ِ وبلاگی گذشت. این 1 سال وبلاگی از آبان 91 شروع شد، یعنی سه روز دیگر دقیقا می شود 3 سال. با توجه به اینکه هر یک سال مریخ حدودا معادل دو سال زمین و یک سال مشتری معادل 12 سال زمینی است، سرزمین خزندگان با اوربیتال پریود ِ 3 ساله، جایش می شود جایی میان مریخ و مشتری، دقیقا روی کمربند سیارکی. بین تمام سنگ های خشک و خشن وحشی که از زمین و زمان می بارند. برای همین هم هست که ما خزندگان مَرد مشکلاتیم و پوستمان کلفت است!

امضاء: خزنده ی سنگی